Het vervolg

Op woensdag 4 juli 2012 waren de eerste stapjes op krukken alweer gezet en kon ik mij prima van de ene naar de andere kant verplaatsen. De antibiotica-kuur was afgelopen en de fysiotherapeuten wisten niet meer wat ze mij moesten leren. Het was de nodige tijd om naar huis te gaan dus!
Thuis een paar dagen flink vermoeid door de vele pijnstillers (lees: 20stuks per dag) maar binnen 1.5 week alles alweer afgebouwd. Liever een beetje pijn dan de hele dag suf en vermoeid zijn! Thuis vermaak ik mij prima met de vele aanloop van vrienden, vriendinnen en familie. Elke dag bezig met genoeg oefeningen om mij been te trainen. Zo kan ik mijn been alweer maximaal buigen, iets wat tijdens mijn eerste operatie een langer tijdsduur in beslag nam.
Op dinsdag 17 juli 2012 werden wij verwacht op het spreekuur van orthopeed dr. Bramer. Tevreden was hij toen hij naar het litteken keek. Alles ziet er rustig uit. Nog even een paar weken aantippend belasten voordat we overgaan op het 'echte' belasten. Over zes weken wordt er een foto van het been gemaakt wat zal bepalen hoeveel procent ik zal gaan mogen belasten. Als het bot in de toekomst vast gaat groeien mag ik eindelijk de krukken weggooien.. Een mooi vooruitzicht waar we nu al meer dan een jaar naar toe leven!